George Frans Callenbach (5.7) trouwt Margaretha ter Braake.

Een wonderlijk stel die twee, mijn vader en moeder. Het waren zulke verschillende karakters dat geen zinnig mens op het idee zou komen om er een twee-eenheid in te zien. Mijn moeder, Gree ter Braake, was de dochter van het echtpaar Dr. ter Braake-Kepper. Een intellectueel ingesteld echtpaar dat in voortdurende financiële zorgen verkeerde. Zij waren Remonstrant, maar deden niet zo veel aan geloofszaken.
In 1900 woonden zij in de stad Utrecht, noodgedwongen ver boven hun stand daar hij institutair was die adellijke kinderen klaarstoomde voor hun verdere studie. Iedere zakelijkheid was hen vreemd.
Hun levensstijl was het beknibbelen op de uitgaven zo veel als dat kon.

De ouders van mijn vader waren daarentegen diep gelovige mensen. Mijn grootvader had van nature een groot commercieel inzicht, vandaar dat zijn zaak, de boekhandel, uitgeverij, drukkerij, binderij en aanverwante zaken, steeds meer uitbreidde. Ook zij leefden zuinig, maar meer uit hun instelling dan uit bitter noodzaak. Daar hij geboren en getogen was in het kleine stadje Nijkerk heeft hij nooit stadse neigingen gehad. Hij was een zaak begonnen in 1854 en kon op het eind van zijn leven terugkijken op twee zaken met ruim 90 werknemers.

Hoe George en Gree elkaar vonden.

Het lijkt dus een vreemde zaak dat die twee elkaar gevonden hebben, maar de werkelijkheid blijkt simpel te zijn.
De 21-jarige, pas als onderwijzeres afgestudeerde Gree ter Braake had Mies Busselen als vriendin. Mies zou gaan trouwen met dominee Anton van Hengel. Bruid en bruidegom boden ter gelegenheid van hun huwelijk een jongeluirijtoer aan. De rit was van Utrecht naar de piramide van Austerlitz die tussen Zeist en Doorn stond. Gree zou daar één van de gasten zijn.
De vader van Anton was meester van Hengel, de hoofdonderwijzer van de school in Appel, een buurtschap van Nijkerk. Anton en George waren vrienden en zo kwam het dat George ook één van de gasten was. Tijdens de rijtoer kon George geen oog van Gree afhouden. Hij probeerde angstig niets van zijn verliefdheid te laten merken. Wel probeerde hij de volgende dag Anton uit te horen over Gree's omstandigheden. Dit resulteerde in een brief aan dr. ter Braake om toestemming nader kennis met mejuffrouw Greta te mogen maken. Het klad van deze brief is bewaard gebleven. (arch. Callenbach-Meerburg, stuk 541)
Het eerste gedeelte neem ik over van deze brief omdat hij op treffende wijze laat zien hoe een huwelijk behoorde tot stand te komen honderd jaar geleden.

Den Weled. Zeer Gel. Heer Dr. Ter Braake
Utrecht

Weled Zeer Gel. Heer,

Door dezen neem ik, hoewel aarzelend, de vrijheid u beleefd een onderhoud te verzoeken, teneinde met U eene, voor mij zeer gewichtige zaak te bespreken.

De reden van mijn verzoek is de volgende: jl. Zaterdag had ik het genoegen, daartoe door mijn vriend Hengel uitgenodigd, een rijtoer te maken, en genoot daarbij het voorrecht met twee Uwer dochters te mogen kennismaken. Eene van hen, Mejuffrouw Gretha heeft toen een meer dan gewone indruk op mij gemaakt, een indruk die, was de kennismaking niet zo kort geweest, ik liefde zou durven noemen. Nu aarzel ik nog om daarvan te spreken, maar de vurige wensch bestaat bij mij om tot een nadere kennismaking te komen.
Evenwel gevoel ik daartoe geen stappen te mogen doen, zonder toestemming harer geachte ouders, noch zonder hen met belangrijke punten in kennis te hebben gesteld.

En zo zien we dan maar dat ook in ons geval het oude gezegde opgeld deed: Van een bruiloft komt een bruiloft.

Willem Callenbach (5.7.5)